رباعی شمارهٔ ۲۶۵

خاقانی / دیوان اشعار / رباعیات

تا بشنودم کاهوی شیرافکن من
ماتم زده شد چون دل بی‌مسکن من
حقا و به جان او که جان در تن من
بنشست به ماتم دل روشن من