رباعی شمارهٔ ۱۹۱

خاقانی / دیوان اشعار / رباعیات

ماند به بهشت آن رخ گندم گونش
عشاق چو آدم است پیرامونش
خاقانی را نرفته بر گندم دست
عمدا ز بهشت می‌کند بیرونش