رباعی شمارهٔ ۱۲۴

خاقانی / دیوان اشعار / رباعیات

دریاب که دل برفت و تن هم بنماند
وان سایه که بد نشان من هم بنماند
من در غم تو نماندم این خود سخن است
کاینجا که منم جای سخن هم بنماند