شمارهٔ ۴۲

هاتف اصفهانی / دیوان اشعار / ماده تاریخ‌ها

حیف و صد حیف کز نهیب اجل
شد ز احباب دور کلبعلی
در گرفتش ز خلق عالم و کرد
میل غلمان و حور کلبعلی
خلق در ماتم وی و دارد
خود به فردوس سور کلبعلی
چون به دارالسرور خلدبرین
شد روان از غرور کلبعلی
بهر تاریخ زد رقم هاتف
شد به دارالسرور کلبعلی