رباعی شمارهٔ ۶

عراقی / دیوان اشعار / رباعیات

تا با توام، از تو جان دهم آدم را
وز نور تو روشنی دهم عالم را
چون بی‌تو بوم، قوت آنم نبود
کز سینه به کام خود برآرم دم را