رباعی شمارهٔ ۱۲۴

عراقی / دیوان اشعار / رباعیات

آخر بدمد صبح امید از شب من
آخر نه به جایی برسد یارب من؟
یا در پایت فگند بینم سر خویش
یا بر لب تو نهاده بینم لب من