شمارهٔ ۴۳

عطار / مختارنامه / باب هفتم: در بیان آنکه آنچه نه قدم است همه محو عدم است

عمری به فنا بر دلم آوردم دست
تا دل ز فنا به زاری زار نشست
از هیچ نترسم جز از آن کاین دل پست
با خاک شود چنانکه پندارد هست