شمارهٔ ۴۸

عطار / مختارنامه / باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید

دایم ز طلب کردن خود در عجبم
زیرا که زیادتست هر دم طلبم
کاریز همی کَنَم به دل در همه روز
شب آب همی برم زهی روز و شبم!