شمارهٔ ۲

عطار / مختارنامه / باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید

این سودایی که میدواند ما را
هرگز نتوان نشاند این سودا را
گویند که خویش را فرود آر آخر
دربند چگونه آورم دریا را