شمارهٔ ۵۳

عطار / مختارنامه / باب چهل و هفتم: در معانیی که تعلق به شمع دارد

هر لحظه مرا چو شمع سوز افزون شد
وز گریه کنارم چو شفق پُر خون شد
در عشق کسی درست آید که چو شمع
از پای درآمد و به سر بیرون شد