شمارهٔ ۴۱

عطار / مختارنامه / باب چهل و هفتم: در معانیی که تعلق به شمع دارد

ای دل دیدی که هر که شد زنده بمُرد
جاوید خدای ماند ار بنده بمُرد
جان آتش و تن چوموم شمع است مرا
چون موم بسوخت آتش سوزنده بمُرد