شمارهٔ ۳۵

عطار / مختارنامه / باب چهل و هفتم: در معانیی که تعلق به شمع دارد

شمعم که خوشی میان سوزم بکُشند
گر بهتر و گر بتر فروزم بکُشند
گر شمع نیم چرا به هر جمع مرا
شب میسوزند تا به روزم بکُشند