شمارهٔ ۱۰۳

عطار / مختارنامه / باب چهل و هفتم: در معانیی که تعلق به شمع دارد

در اشک خود از فرقت آن یار که بود
غرقه شدم از گریهٔ بسیار که بود
چون کار من سوخته دل سوختن است
با سر بردم چو شمع هر کار که بود