شمارهٔ ۴۲

عطار / مختارنامه / باب چهل و ششم: در معانیی که تعلّق به صبح دارد

دوش آمد و گفت: چند جانت سوزم
وقت است که امشبیت جان افروزم
دردا که هنوز در دهن داشت سخن
خود صبح برآمد و فرو شد روزم