شمارهٔ ۱۴

عطار / مختارنامه / باب چهل و ششم: در معانیی که تعلّق به صبح دارد

ای صبح مرا به صد عذاب اندازی
کرجست طلب در آفتاب اندازی
از گریهٔ من همه جهان آب گرفت
گر خنده زنی سپر بر آب اندازی