شمارهٔ ۳۰

عطار / مختارنامه / باب چهل و پنجم: در معانیی که تعلق به گل دارد

گل گفت: چو نیست هفتهای روی نشست
از کم عمری پشت امیدم بشکست
هر چند چو آتشم بدین سیرآبی
بر خاک فتاده میروم باد به دست