شمارهٔ ۱۰

عطار / مختارنامه / باب چهل و پنجم: در معانیی که تعلق به گل دارد

گل بی سر و پای خویشتن میانداخت
خود را به میان انجمن میانداخت
از رشک رخت به خاک ره میافتاد
پس خاک به دست با دهن میانداخت