شمارهٔ ۱۰

عطار / مختارنامه / باب چهل و سوم: در صفت دردمندی عاشق

چندان که به جهد اسب جان میرانم
چون مینگرم هنوز در زندانم
از بس که زدم آه ز دردِ دلِ ریش
بیم است که با آه برآید جانم