شمارهٔ ۲۱

عطار / مختارنامه / باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق

گر دل گویم به پای غم پست افتاد
ور جان گویم به عشق سرمست افتاد
میشست به خون دیده دل دست ز جان
دل نیز چو خون دیده بر دست افتاد