شمارهٔ ۷۳

عطار / مختارنامه / باب چهارم: در معانی که تعلّق به توحید دارد

چون بدنامی به روزگاری افتد
مرد آن نبود که نامداری افتد
گر دُر خواهی ز قعرِ دریا طلبی
کان کَفْک بود که با کناری افتد