شمارهٔ ۱۶

عطار / مختارنامه / باب سی و هشتم: در صفت لب و دهان معشوق

آن خندهٔ خوش اگرچه پیوسته بهَست
اما به هزار و به آهسته بهَست
در بند درِ پستهٔ شورانگیزت
کان شوری پسته نیز در بسته بهَست