شمارهٔ ۱۴

عطار / مختارنامه / باب سی و ششم: در صفت چشم و ابروی معشوق

گر عفو کنی به لطف جرمی که مراست
آسان ز سرِ وجود برخواهم خاست
با قدّ تو راست است هر چیز که هست
با ابرویت هیچ نمیآید راست