شمارهٔ ۲

عطار / مختارنامه / باب سی و یکم: در آنکه وصل معشوق به کس نرسد

کس از می معرفت ندادست نشان
کز عین نشان بروست وز عین عیان
آن می به قرابه سر به مهرست مدام
مردم به قرابه می برآرند زبان