شمارهٔ ۶

عطار / مختارنامه / باب بیست و هشتم: در امیدواری نمودن

در اصل چو مقبول ونه مهمل بودم
نه بوالعجب احوال و نه احول بودم
در فرع به صد هزار بند افتادم
آخر برسم بر آنچه اوّل بودم