شمارهٔ ۴۳

عطار / مختارنامه / باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن

گر شادی تو معتبرم میآید
در جنب غمت مختصرم میآید
هر چند وصال درخورم میآید
اندوه فراق خوشترم میآید