شمارهٔ ۳۱

عطار / مختارنامه / باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن

دل در ره او تصرّف خویش ندید
یک ذرّه در آن راه پس و پیش ندید
آنجا چو فروماندگی لایق بود
چیزی ز فروماندگی بیش ندید