شمارهٔ ۱۹

عطار / مختارنامه / باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن

در آرزوی چشمهٔ حیوان مردم
وز استسقا درین بیابان مردم
چون دانستم که زندگی دردسرست
خود راکشتم به درد و حیران مردم