شمارهٔ ۷

عطار / مختارنامه / باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان

آه از غم آن که زود برگشت و برفت
بگذشت چنانکه باد بر دشت و برفت
چون گل به جوانی و جهان نادیده
بگذاشت هزار درد وبگذشت وبرفت