شمارهٔ ۴

عطار / مختارنامه / باب بیستم: در ذُلّ و بار کشیدن و یکرنگی گزیدن

گفتی که نشان راه چیست ای درویش
از من بشنو چو بشنوی میاندیش
آنست ترا نشان که رسوائی خویش
چندان که فرا پیش روی بینی بیش