شمارهٔ ۱۵

عطار / مختارنامه / باب بیستم: در ذُلّ و بار کشیدن و یکرنگی گزیدن

خود را به محال خود دچار آیی تو
چون خاک رهی چه باد پیمایی تو
کم کاستی تو باشد ای بی حاصل
هرچیز که از خویش درافزایی تو