شمارهٔ ۱۲

عطار / مختارنامه / باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه

عالم که فنای محض، سرمایهٔ اوست
چون شش روزهست، لطف تو، دایهٔ اوست
هر ذرّه که در سایهٔ لطف تو نشست
بر هشت بهشت، تا ابد، سایهٔ اوست