رباعی شمارهٔ ۷۹

انوری / دیوان اشعار / رباعیات

اندوه تو چون دلم به شادی انگاشت
وز بهر تو پیوند جهانی بگذاشت
گیرم ز جفاش باز نتوانی برد
دایم ز وفاش باز نتوانی داشت