رباعی شمارهٔ ۴۲۷

انوری / دیوان اشعار / رباعیات

صدرا چو تو چشم آسمان بیند نی
خورشید به پایهٔ تو بنشنید نی
آنجا که تو دامن کرم افشانی
از خاک بجز ستاره کس چیند نی