رباعی شمارهٔ ۱۹۵

انوری / دیوان اشعار / رباعیات

بر عید رخت دلم چو پیروز نبود
از عید دل سوخته جز سوز نبود
گویند که چون گذشت روز عیدت
ای بی‌خبران چو عید خود روز نبود