رباعی شمارهٔ ۲۱۷

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

این همدم اندرون که دم میدهدت
امید رسیدن به حرم می‌دهدت
تو تا دم آخرین دم او میخور
کان عشوه نباشد ز کرم میدهدت