شمارهٔ ۳۷

عطار / مختارنامه / باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر

چون پنجه سال خویشتن را کُشتم
بر عمرِ نهاد سالِ شصت انگشتم
شک نیست که شست را کمانی باید
چون شصت تمام شد کمان شد پشتم