رباعی شمارهٔ ۱۱۴

اوحدی / دیوان اشعار / رباعیات

خالی داری بر لب چون قند، از مشک
خطی داری بر رخ دلبند، از مشک
بر ساعد خود نگار بستی یا خود
بر ماهی سیمین زرهی چند از مشک؟