رباعی ۶۳

خیام / ترانه‌های خیام (صادق هدایت) / ذرات گردنده [۷۳-۵۷]

هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،
گویی ز لبِ فرشته‌خویی رسته‌است؛
پا بر سر هر سبزه به خواری ننهی،
کان سبزه ز خاک لاله‌رویی رسته‌است.