شمارهٔ ۳۸

عطار / مختارنامه / باب بیست و پنجم: در مراثی رفتگان

از گریهٔ زار ابر، گل تازه و پاک
خندان بدمید دامن خود زده چاک
زان میگریم چو ابر بر خاک تو زار
تا بو که چو گل شکفته گردی از خاک