رباعی شمارهٔ ۲۲۶

مولوی / دیوان شمس / رباعیات

باران به سر گرم دلی بر میریخت
بسیار چو ریخت چست در خانه گریخت
پر میزد خوش بطی که آن بر من ریز
کاین جان مرا خدای از آب انگیخت